Waarom doe ik zo mijn best om vrijwel dagelijks iets op mijn weblog te plaatsen? Heb ik iets te vertellen of is het slechts het idee dat ik iets te zeggen heb wat me zo aanspreekt. Moet ik spreken of is het nodig dat ik gehoord wordt. Zelfs als ik niks te zeggen heb.
Moet ik zonodig een punt hebben gemaakt voor ik deze wereld heb verlaten? Misschien ben ik wel aan het bloggen om mensen tijdens mijn begrafenis iets te lezen te geven. Zodat ze na afloop kunnen zeggen: Tjongejonge, hij had echt iets te vertellen.
Misschien ben ik wel aan het bloggen om mezelf te verbeelden dat ik op die manier met de wereld verbonden blijf. Wellicht om een eigen identiteit te scheppen of andere zaken te ontwijken. Wil ik mezelf bewijzen dat mijn brein nog lang niet in de slaapstand staat? Nog altijd heel goed in staat is om originele gedachten te spuien?
Als ik alleen maar blog om woordkunst te produceren, zou het me geen biet kunnen schelen hoeveel hits ik per dag krijg. Maar dat interesseert me wel. Dus misschien ben ik wel een performer die om aandacht vraagt. Misschien moet ik me wel aansluiten bij een groep bloggers die je hoger op de ranglijst van beste weblogs probeert te krijgen.
Misschien blog ik wel omdat cyberspace de belofte van duurzaamheid inhoudt en ik deel wil uitmaken van het menselijke archief. Misschien wil ik gewaardeerd worden door iemand die me precies begrijpt. En mijn kansen zijn natuurlijk beter als ik mijn berichten uitstrooi over het internet en daarmee tot bijna elk willekeurig huishouden weet door te dringen.
Of zou het wellicht de drang zijn om iets te scheppen. Een verlangen om mijn ideeën naar buiten te brengen voor iemand anders het doet en met de eer gaat strijken. Misschien is het wel om een deel van de technologische wereld, de digitale klas of een iPerson te zijn. Oke, nu probeer ik wel heel erg om slim over te komen.
Ik denk in ieder geval dat mijn motivaties divers zijn. Ik blog om mezelf te entertainen. Omdat ik het vermoeden heb dat ik hierdoor een bijdrage lever. Aan wat dan ook maar. Soms blog ik omdat ik iets te zeggen heb en soms omdat ik iets te zeggen wil hebben.
Waarom leest u mijn verhalen eigenlijk?
Webjournaal 
Nanko,
Ik ken je niet persoonlijk, maar weet wel dat je met je inbreng een goede boodschap heb te verkondigen. Zolang er dingen zijn die aan de kaak moeten worden gesteld, ben jij niet te beroerd er melding van te maken. Helaas kunnen velen dit niet onder hun eigen naam doen uit angst voor represailles van hun meerderen. Klokkenluiders worden helaas maar al te vaak aangepakt. Jij geeft hun gevoel voor rechtvaardigheid tenminste een plek. Ik hoop dat je nog tijden door zult gaan en hoop dat je de mensen aan het denken blijft zetten.
Nanko ik mocht meemaken dat je in een paar jaar ‘persoonlijker’ bent geworden. Of de oorzaak ligt in wat je hebt meegemaakt met je rug en daardoor meer tijd om tot jezelf te komen en meer van jezelf te laten zien, is mogelijk maar ik heb een stuk van de mens Nanko mogen ontdekken en dat bevalt me zeer goed.
Soms gebeuren onverwachts dingen waardoor je veranderd, de een ten goede en ander slecht, jij bent meer gaan bloggen om dat wat je bent uit te dragen en zoals is gebleken voor je eigen mening uit durft te komen.
Dat dit niet altijd in dank wordt afgenomen heb je ook ervaren en worstel jij je goed doorheen, tevens heb ik ervaren dat als het in je vermogen ligt je mensen helpt.
Kortom in jouw verhalen en berichten zie je steeds meer Nanko in terug en dat onderscheidt jou van andere bloggers die meer algemeen zijn. Door die eigen inbreng lees ik je verhalen en regelmatig lever ik een reactie.
Ga lekker zo door……
Inderdaad Interessant blogs die ik non stop volg en geef daar gaarne soms en gelukkig vele met mij een mening over en of deze interessant is ” is in the eye’s of the beholder ”
Keep on trucking my friend !!
’t Is ook altijd hetzelfde met die verslaafden. Uren kunnen ze er om heen lullen maar hun zucht benoemen ho maar.
En waarom lees ik hier eigenlijk…
Het leest in elk geval lekker weg, en aangezien je een stuk ouder bent gok ik dat ik je verscheiden nog mee maak.
Spaart mij dus die vraag wat ik op je begrafenis moet komen doen. Grote kans namelijk dat jij ook niet op die van mij komt.
Je verhalen lezen, nou liever thuis achter de pc dan op zo’n einde-levens-feestje.
Moet ik je soms nog wat komen zeggen, als je het niet meer kunt horen, als het te laat is, als ik dus eerder waarschijnlijk het lef niet heb gehad om het te zeggen.
Ook een beetje typisch voor mensen nietwaar, ze brullen de meest negatieve dingen alsof het niets is, maar als ze iets positiefs willen zeggen lijkt het wel of ze heel kwetsbaar zijn.
Maak jij je nou maar niet ongerust, we vergeten je niet zomaar. Nog jaren lang zul je horen: “Weet je nog, Nanko” of “Nanko, zou zeggen”
Laten we voor jou hopen dat je geen spook wordt, want als je dan ziet wat ik je in je schoenen schrijf….
Waarom denk je dat al die spoken zo bleek zijn.
n.b. Als mensen me laten weten dat ze het op prijs stellen als ik aanwezig ben reis ik daar zelfs voor naar de andere kant van het land. Het respect voor de laatste wil van een overledene.
En laat nou niemand op het idee komen om me te laten weten dat ik beter niet kom.
Want zo mogelijk betaal ik ook dat “respect” gepast terug.
Goeie vraagstelling. Ik lees (bijna) alles wat je neerzet. Waarom? Omdat je zaken die zich recent afspelen zeer diep analyseert en ook precies de kern diep raakt. Iemands mening is op zich nooit zo heel interessant, maar de manier waarop jij jouw mening onder woorden brengt … dat kunnen alleen de allerbeste columnisten.