Twitteren met Valentijn…

Het is Valentijnsdag en wat doe je dan als je te laat wakker wordt om nog een ontbijt op bed te kunnen krijgen? Omdat je wederhelft al lang en breed is vertrokken? Omdat je aan hele andere dingen denkt dan een brievenbus vol kaarten van mensen waarvan je niet weet wie het zijn?

Dan pak je de laptop. Het is in onze gedigitaliseerde maatschappij namelijk ontzettend leuk om op zo’n dag Twitter in de gaten te houden. De meest opvallende tweets er uit te vissen. Gewoon om te kijken wat er allemaal rondzingt in deze vergaarbak vol zin en nog meer onzin.

De dag begint al goed met de mededeling dat sommigen mij willen volgen. Verkopers van clicklaminaat en een specialist in klinische psychoneuro-immunologie, traditionele Chinese en nutritionele geneeskunde en fytotherapie. Ik weiger ze beiden. Omdat we al een houten vloer hebben en ik allergisch ben voor vage specialismen. Het is Valentijnsdag verdorie. Kom op zeg…

Van de tweede tweet kijk ik op. Het is nog geen negen uur ‘Vrouw bedreigt echtgenoot met mes’. Die heeft waarschijnlijk ook geen ontbijt op bed gehad denk ik dan maar. Is waarschijnlijk meteen verhaal gaan halen. Daarna volgt een bericht dat me aan de zondagavond doet denken. Het programma Undercover om precies te zijn. ‘Misselijk makend die pedofielen, maar wie verdwijnt er in de gevangenis als hij gehackt word? De hacker of de pedofiel? De hacker dus.’ Ik heb het idee dat iemand mij toch eens moet gaan uitleggen waarom we hacken wel zouden moeten tolereren.

In de loop van de ochtend gaat het snel met de tweets. Er komt een melding binnen van een vrouw die van haar tas is beroofd. Even later lees ik dat seksueel misbruik binnen bepaalde instellingen maar al te graag wordt verzwegen en wij nu echt het land van de doofpotten zijn geworden.

Daarna volgt een indringende noodkreet waarvan ik me afvraag waarom de persoon in kwestie dat juist hier doet. Ik citeer: ‘Alles wat ik doe wordt verkeerd uitgelegd. Ik voel me zo nutteloos. Kan er net zo goed een einde aan maken.’ Net geen 140 tekens maar de boodschap is duidelijk. Die rekent dus niet meer op een doosje Belgisch zeebanket. 

De koek is nog niet op, want in volgorde van opkomst verschijnt dit op mijn timeline: ‘Gewapende overval op dierenwinkel’, ‘Man met glas in gezicht geslagen’, ‘Koperdieven aan de slag bij stationsgebouw’,  ‘700 liter diesel geroofd uit tanks van een bedrijf’ en ‘Kijk uit voor spookfacturen van Telefoongids en Gouden Gids.’

Jongeren zijn ondertussen bezig met een project tegen alcoholmisbruik. Meest opvallende uitspraak van een van hen? ‘Ik drink niet zoveel. Soms tien of vijftien glazen. Hangt van de situatie af.’ De afsluiter mag er ook zijn:‘Man loog tegen pa over studiediploma. Toen die naar bul vroeg, stak hij vader neer. Pure wanhoop. Vader zegt dat juist zoon slachtoffer is.’

En ja, ik weet het. Het is maar een kleine. Maar het valt wel op. Nu de winter op zijn retour lijkt te zijn is het net alsof oom agent weer superactief is geworden. De snelheidscontroles zijn namelijk niet van de lucht. Het is weer oppassen voor onopvallende opvallend geparkeerde auto’s, aanhangwagens en kliko’s op niet alledaagse plekken. Het geld dat u aan een boete kwijt bent is vaak vele malen meer dan de prijs voor een leuk Valentijnsboeket of een ontbijt op bed.

Het zijn allemaal berichten waar je niet erg vrolijk van wordt. En eerlijk gezegd kan ik me wel vinden in de twitteraar die heel nuchter constateert: ‘Ik geloof niet meer in Valentijn. Hij/zij is gewoon een commercieel verzinsel. Net als die twee met een baard en hun slaafjes.’ 

Ondanks alle somberheid wens ik iedereen een Happy Valentine. Het kan nog steeds, want op het moment dat ik dit heb gepost moet het nog twaalf uur worden. En is de postbode nog niet geweest…