Het is mistroostig buiten de deur. De schemering heeft zijn intrede gedaan. De telefoon gaat… ‘Met Bauke Vaatstra’, klinkt het aan de andere kant van de lijn. ‘Ik vond het nodig om je even te bellen naar aanleiding van de mail betreffende Wim Dankbaar en het artikel in de Gooi en Eemlander. Je mag best weten dat ik doodziek van die man wordt. Hij blijft me met de grootst mogelijke onzin bestoken. Tegen beter weten in. Wanneer dringt het eindelijk eens door dat ik niks van hem moet. Dat we rust willen. Hij drijft mij en mijn kinderen tot waanzin. Heeft mijn ex-vrouw Maaike gewoon gehersenspoeld met zijn complottheorieën.’
Vaatstra kreeg in de aanloop naar de kerstdagen diverse mailtjes van Dankbaar waarin zijn lezing van de gebeurtenissen op Koninginnedag 1999 nog eens uit de doeken wordt gedaan. Bij die gelegenheid werd meteen om een onderhoud met de vader van de toen vermoorde Marianne gevraagd.
De inwoner van Overveen is er nog altijd heilig van overtuigd dat Jasper S. niet de dader geweest kan zijn. Ondanks het feit dat de inwoner van Oudwoude een bekentenis heeft afgelegd en er een honderd procent DNA-match is. Vervalst volgens Dankbaar om de werkelijke daders, twee asielzoekers, buiten schot te houden.
Beste Bauke, Ik word er een beetje moe van dat je me steeds via de media probeert zwart te maken. Waarom zeg je niet gewoon rechtstreeks tegen mij wat je op je lever hebt?
Misschien had hij het beter niet kunnen doen, maar Vaatstra besloot op een gegeven moment de dialoog aan te gaan. ’Het was eigenlijk niet eens om zijn versie aan te horen. We wilden hem bij ons krijgen om voor eens en voor altijd duidelijk te maken dat hij met dat stalkgedrag moest stoppen’, vertelt de Zwaagwesteinder.
Het is nooit tot een ontmoeting gekomen. Dankbaar vond dat de gedachtewisseling ook wel per e-mail tot stand gebracht kon worden. En opeens dook er in het Haarlems Dagblad een verhaal op waarin Vaatstra zijn beklag doet. Dat hij dankzij de Overvener een ‘zwarte Kerst’ heeft meegemaakt. Het artikel vond gretig aftrek bij allerlei andere media.
Het leek ons beter om het op deze manier te doen. Hij heeft na de bekentenis van Jasper toch gezegd dat hij zijn handen van de zaak af zou trekken? Omdat zijn gezin er anders onder zou lijden? De beste manier om zijn vrouw en kennissen duidelijk te maken dat hij gewoon met zijn onzinverhalen doorgaat is de kranten te benaderen die hij leest. Hem in zijn directe omgeving te treffen’, legt Vaatstra zijn keus uit.
Dit zal overigens niet het einde van het liedje zijn. Samen met de zaaksofficier wordt nu bekeken wat men met de zelfbenoemde speurder aan moet. ’Ik weet niet of er juridische mogelijkheden zijn. Dat zal wel heel moeilijk liggen. Toch zijn wij van mening dat er iets gedaan moet worden. We hebben genoeg aan ons hoofd. Dit moet eindelijk afgelopen zijn’, klinkt het ietwat radeloos.
Wim Dankbaar zegt niets te begrijpen van de reactie van de vader van het vermoorde zestienjarige meisje. Dat het hem niet om de familie Vaatstra gaat maar om het feit dat zich een groot onrecht afspeelt. Volgens Dankbaar speelt advocaat Jan Vlug, de raadsman van Jasper, onder één hoedje met het openbaar ministerie. Dat zou hij afleiden uit het feit dat Vlug de bekennende verklaring van zijn cliënt openbaar heeft gemaakt.
Als Jasper inderdaad de moordenaar van Marianne is, dan kan het niet anders dan dat het openbaar ministerie de familie Vaatstra dertien jaar lang heeft belogen.
Van stalkgedrag wil Dankbaar helemaal niets weten. Sterker nog, hij zegt dat Vaatstra zelf contact met hem heeft gezocht. Dat zoon Johan hem enige tijd geleden midden in de nacht wakker heeft gebeld met de toezegging hem de kop van de romp te zullen rukken. Om duidelijk te maken dat hij helemaal klaar was met de complotdenker. Omdat hij zag dat zijn moeder, onder wiens dak hij leeft, constant met e-mails en telefoontjes werd bestookt.
Dankbaar lijkt zich weinig van alle commotie aan te trekken. Gaat onverstoorbaar door met het verspreiden van zijn geloof. Zegt dat hij zich niet laat bedotten door nog meer leugens en bedrog van het Openbaar Ministerie en besluit met de woorden: ’Bauke Vaatstra is al over de zeventig. Zoveel tijd heeft hij niet meer om erachter te komen wie zijn dochter werkelijk hebben afgeslacht. In zijn achterhoofd weet hij het wel.’
UPDATE 9 JANUARI
Bauke Vaatstra krijgt de Machiavelliprijs 2012. Volgens de jury verdient de vader van de in 1999 vermoorde Marianne de onderscheiding vanwege de manier waarop hij dertien jaar lang de media heeft bestookt waardoor de vermoedelijke dader van de moord op zijn dochter, de 45-jarige Jasper S. uit Oudwoude, kon worden opgespoord. Vooral zijn aanhoudende pleidooi voor een grootschalig DNA-onderzoek heeft voor een doorbraak in de wetgeving gezorgd. Er zijn nu meer oude, tot nu toe onopgeloste zaken die op deze manier tot een goed einde gebracht zouden kunnen worden.
De vasthoudendheid van de Fries wordt, zo valt in het rapport te lezen, gezien als een belangrijke bijdrage aan het herstel van het publieke vertrouwen in de rechtsorde. Het is de 24e keer dat de Machiavelliprijs wordt uitgereikt. Vaatstra kan zich scharen in een rijtje namen dat er niet om liegt. Eerdere prijswinnaars waren namelijk niemand minder dan bijvoorbeeld prinses Máxima, ex-bondscoach Bert van Marwijk en mr. Pieter van Vollenhoven. De prijs wordt 12 februari in Nieuwspoort in Den Haag uitgereikt.
RED: OP DIT BERICHT KAN NIET MEER GEREAGEERD WORDEN