De brandweer van Groningen was op 12 juni massaal aanwezig op het terrein van de SuikerUnie in Hoogkerk (locatie Vierverlaten). De spuitgasten bereidden zich voor op een oefening waarbij een incident met gevaarlijke stoffen werd nagebootst.
Aanvankelijk was er niets aan de hand. Een cameraploeg was op het terrein van het bedrijf aanwezig voor een reportage over de leefomstandigheden voor de bewoners rond het bedrijf en nam de gelegenheid te baat om ook de verhouding tussen omwonenden en bedrijfsleiding te inventariseren. Men sprak met milieu-coὃrdinator Harry Mencke over het ontstaan van de SuikerUnie (1896), het feit dat zijn grootvader nog met bieten had gereden en de wetenschap dat een groot deel van de 160 personeelsleden er al vrij lang werkt. ‘Ze zeggen niet voor niets dat suiker plakt’, aldus Mencke. En dat er heel wat suiker wordt geproduceerd blijkt wel uit het feit dat er op piekdagen zo’n 1100 vrachtwagens met bieten door de poort naar binnen rijden.
De SuikerUnie en Hoogkerk. De een is onlosmakelijk met de ander verbonden. En dat is zeker niet met frisse tegenzin. Over de omgang met de Hoogkerkers zegt Mencke: ‘We zijn erg sociaal ingesteld. Je kunt eigenlijk wel stellen dat we doodgeknuffeld worden. Elke grote stap die we willen maken gaat in overleg met de mensen die in deze omgeving wonen. We willen vormen van overlast zoveel mogelijk beperken. De SuikerUnie is een open en transparant bedrijf dat in goede harmonie met de omgeving wil functioneren. Je kunt rustig stellen dat we daar wel in geslaagd zijn. Klaar zijn we zeker niet. Er zijn steeds weer nieuwe ontwikkelingen die onze aandacht vragen en waarbij we ook de Hoogkerkers zoveel mogelijk willen betrekken.’
Toen hij die woorden had uitgesproken ging het ontruimingsalarm af. Iedereen moest het kantoorcomplex verlaten vanwege een incident op het terrein. De bedrijfsbrandweer was als eerste ter plaatse en constateerde dat er tijdens werkzaamheden een flensverbinding in een zoutzuurleiding was gaan lekken. Daarbij waren drie slachtoffers gevallen.
Omdat het een gevaarlijke stof betrof, werden alle mogelijke diensten ingeschakeld en meetploegen op pad gestuurd om de milieueffecten voor de omgeving in kaart te brengen. De onderlinge samenwerking verliep perfect. Iedereen deed zijn uiterste best om de situatie zo realistisch mogelijk te doen lijken. Al te opdringerige pottenkijkers zoals persmuskieten werden op afstand gehouden zodat er ongehinderd aan een oplossing voor het ontstane probleem gewerkt kon worden. Na verloop van tijd hadden de mannen in beschermende kledij de slachtoffers in veiligheid gebracht en was ook het lek gedicht.
Tijdens de evaluatie bleek wel dat er altijd punten blijven die verbeterd kunnen worden. Dat er zaken naar voren komen waar men in eerste instantie niet bij stil zou staan. Maar daar is het dan ook een oefening voor. Of zoals een medewerker van de SuikerUnie opmerkte: ‘Oefening baart kunst. Pas als je de kunst beheerst wordt oefenen overbodig. Zo ver zullen we echter nooit komen omdat geen enkele ramp zich volgens een voorgekauwd scenario voltrekt.’ 
Webjournaal 