Zinloos geweld…

Het aantal geweldsdelicten neemt nog altijd toe. Je hoeft de kranten er maar voor open te slaan. Er lopen veel mensen in de maatschappij rond met een kort lontje. Ze hebben slechts een kleine duw nodig om tot ontploffing te komen.

Ik heb ze eigenlijk nooit begrepen. Waarom moet iemand meteen met de vuisten klaarstaan. Om bijvoorbeeld zijn gelijk te tonen of te krijgen. Meningsverschillen kun je op allerlei manieren oplossen. Dat doe je in ieder geval niet met geweld. Mooie gedachte maar ook een illusie, want de mens heeft kennelijk van nature iets gewelddadigs in zich. Voorbeelden genoeg van incidenten waarbij de aanleiding zo onbenullig is dat je je er bijna voor schaamt een homo sapiëns te zijn.

Enige tijd geleden werd me weer een voorbeeld onder de neus geduwd. Een aantal jongeren uit Noord-Groningen werd opgepakt omdat ze een streekgenoot  op niet mis te verstane wijze duidelijk hadden gemaakt dat hij zich niet met hun ruzie moest bemoeien. Sterker nog, de bemoeial werd geschopt en geslagen en raakte ernstig gewond. En omdat ze er toch bij stond, kreeg zijn vriendin ook een aantal tikken in het gezicht.

De aanleiding tot de uitbarsting van zinloos geweld was een meisje geweest. Twee groepen stonden recht tegenover elkaar en toen het uit de hand dreigde te lopen, besloot het slachtoffer als vredesstichter op te treden. Dat heeft hij geweten.

Ik vraag me af of dit slachtoffer ooit nog eens een poging zal wagen om een brandje te blussen. Vette kans dat hij zich omdraait en het de vechtersbazen zelf laat uitzoeken. En daar zit hem nu juist de makke. Waar gaan we met z’n allen heen als je voor een pak slaag moet vrezen tijdens een poging om te voorkomen dat iemand een pak rammel krijgt.

De jongeren hebben geen enkele moeite gedaan om te ontkennen dat ze een aandeel in de mishandeling hebben gehad. Had ook weinig zin gehad. Er hoeft maar een vogeltje te zingen en je hebt binnen de kortste keren een koor, om maar eens een woordspeling te gebruiken. Nadat de daders hun bekentenis hadden gedaan, werden ze aan hun ouders overgedragen.

Hoe zou dat in huiselijke kring afgelopen zijn? Zouden de jeugdigen een waarschuwing van hun opvoeders hebben gekregen? Een draai om de oren wellicht? Of ook een pak rammel? Het is te hopen dat de volwassenen hun verstand wel hebben gebruikt en het straffen van de zondaars overlaten aan de instanties die daarvoor bevoegd zijn.

Ik moet eerlijkheidshalve ook iets bekennen. Toen ik van het voorval hoorde, begonnen mijn vingers te jeuken. Dat had gelukkig niets met geweld te maken, maar meer met de onbedwingbare drang om er een blog aan te wijden. Bij dezen dan. Ik heb mijn onvrede geuit en hoewel het geschreven woord scherper dan het scherpste mes kan zijn, heb ik niet het gevoel dat ik iemand schade heb berokkend.

Johnny en Johannes…

In het dorp waar ik loop is het rustig. Een hond probeert indruk op mij te maken. Staat vlak voor mij en laat een indringend gegrom horen. Alsof hij wil zeggen dat ik niet welkom ben. Het zou ook kunnen verklaren waarom er al een poosje iemand naar mij staat te staren. Heel opvallend onopvallend.

Op het schoolplein spelen kinderen buiten. Ze hebben de grootste lol. Zijn zich niet bewust van de man die de omgeving in zich opneemt. Een beeld probeert te krijgen van de gemeenschap die zo vredig lijkt. Waar een scheet van de buurman via het geruchtencircuit al snel tot griepgolf wordt gebombardeerd.

Het is eigenlijk best wel vreemd dat een dorp met minder dan duizend zielen zo’n roerige geschiedenis heeft. Jaren geleden was het dorp landelijk nieuws. Niemand verbaasde zich over het feit dat een flinke politiemacht Johannes senior van zijn bed plukte. Ze hadden het wel verwacht. Omdat de geschiedenis van de man ook een roerige was geweest. Eentje van drugs, wapens en grote sommen zwart geld. En daar moest een einde aan komen.

Het leek daarna weer wat rustiger te worden. Uiterlijke schijn, want als je eenmaal in het circuit zit is het kennelijk moeilijk afscheid nemen van een bepaald milieu. Ben je al snel wat je een draaideurcrimineel zou kunnen noemen. Sterker nog, de vlam sloeg over op Johannes junior. Het gezin bouwde een flinke verzameling op van strafbare feiten. Je zou er een boek over kunnen schrijven.

Misschien wel aangestoken door de enorme publiciteitsgolf zorgde een huisvriend van V. er voor dat het dorp enkele jaren geleden opnieuw in de belangstelling van de landelijke media kwam te staan. De bevolking kreeg met een pyromaan te maken. Op zeker moment moest zelfs het leger er aan te pas komen om de man een halt toe te roepen. En dat gebeurde. Al blijft zelfs nu de vraag open of Johnny de enige is geweest die daar met vuur heeft gespeeld. Hij wel als pyromaan bestempeld mag worden.

Sommige hoofdrolspelers hebben elkaar vorige week opnieuw ontmoet. Op een voor hen geen onbekende plek. In het beklaagdenbankje van de rechtbank in Groningen. Johnny en Johannes junior hebben een waslijst verdachtmakingen aan hun broek hangen. Delicten die ze gedeeltelijk samen zouden hebben gepleegd. Woninginbraken, brandstichtingen, het in bezit hebben van wapens en een wietplantage en een vernieling. Het is niet niks.

De 24-jarige Johnny hoorde zeven jaar tegen zich eisen. Johannes moet, als het aan het OM ligt, zes jaar brommen. En het einde is nog niet in zicht. Omdat de zitting in de avonduren werd geschorst en op 19 april wordt voortgezet. Waarna op 3 mei uitspraak wordt gedaan.

Daarna heeft justitie nog een appeltje met Johannes senior te schillen. Hij wordt verdacht van het in bezit hebben van een kilo cocaїne en wapens, honderden patronen en kilo’s vuurwerk. Ook zou hij in zijn eigen woning hennep hebben geteeld. V. heeft daar tijdens de zitting geen geheim van gemaakt, maar ontkent de rest van de aantijgingen. Tot een vonnis is het in die zaak nog niet gekomen. Omdat twee getuigen wegens meineed zijn aangeklaagd. Een van hen is Johannes junior.

Gefluister in de kerk…

Er wordt gefluisterd in kerkelijke kringen. Nu doen ze dat wel vaker op sommige dagen, maar dan hoor je er buitenshuis niet veel van. De zoemende geluiden die de lentelucht vullen zijn deze keer echter wat luidruchtiger.

Ze vertellen geen mooi verhaal. Hebben het over verzwijgen van bepaalde zaken. Dingen die verborgen moeten blijven. Omdat het niet de moeite waard is dat ze in de openbaarheid komen.

Ik dacht dat juist de kerk zijn lesje wel had geleerd. Dat sommige dingen niet weggemoffeld mogen worden. Verstopt onder de deken die het geloof heet.

Begin deze week werd er een jaar cel geëist, waarvan de helft voorwaardelijk, tegen een man die er van verdacht wordt dat hij zijn stiefdochter heeft misbruikt.

Hij heeft tegenover de rechtbank in Groningen toegegeven dat hij de ontuchtige handelingen heeft gepleegd die hem ten laste werden gelegd, maar vindt dat hij niet de enige is die zich schuldig zou moeten voelen.  Het meisje zou hem uitgedaagd en verleid hebben.

Het volgende excuus dat de man aanvoerde was het feit dat het meisje inmiddels, net als haar moeder, in de prostitutie werkzaam is.

En dan de rol van de kerk in dit geheel. Men is verbaasd dat dit soort verhalen in de media komen. En dan ook nog zo uitgebreid. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Er een vergelijking getrokken kan worden met welk licht misdrijf dan ook.

Wij journalisten zouden ons daar niet zo bezig moeten houden. De daders worden immers al genoeg gestraft. Verdienen een tweede kans. Net als al die mensen die te snel door de bebouwde kom rijden. Fluistert men in kerkelijke kringen.

De trieste waarheid…

Iemand vroeg mij onlangs waarom er zoveel verhalen over misbruik op dit weblog staan. Het antwoord dat ik hem gaf was kort en bondig. Omdat het nu eenmaal vaker voor komt dan we denken en omdat ik van mening ben dat dit aan de kaak gesteld dient te worden.  En dat dit zo moet blijven.

Ik weet dat niet iedereen mijn mening deelt. Een mooi voorbeeld daarvan is dat van een vrouw die een vergelijking trok met te snel rijden door de bebouwde kom. Dat komt in haar ogen net zo vaak voor. Tja, dan ben je uitgepraat. Iemand die met dergelijke ideeën rondloopt, daar ga je niet mee in discussie.

Misbruik is geen hype. Een trend die komt en verdwijnt. Het is van alledag en alle tijden. Dat het veel vaker in het nieuws komt, is mede de schuld van de ontwikkelingen op het web. Did you have any favorite cartoons as a kid?De evolutie van het internet heeft veel positieve gevolgen voor de mensheid gehad.

Er kleven echter ook nogal wat nadelen aan. Net als in het echte leven weten ook kwaadwillenden hun weg op het worldwideweb te vinden. Het is moeilijk te geloven, maar de feiten liegen niet. We zien en horen dagelijks de voorbeelden van misstanden die de maatschappij op haar grondvesten doet schudden.

Het is onbegrijpelijk dat er mensen zijn die het leuk vinden om misselijk makende pornografische afbeeldingen op het internet te plaatsen. Dat er lieden zijn die er online een dagboek op nahouden waarin ze hun aantrekkingskracht voor kinderen belijden. En vreest niet, er is altijd wel iemand te vinden die er een wild digitaal circus van perversiteit op nahoudt. Zei hij cynisch.

De mens wordt al vrij snel na zijn geboorte vertrouwd gemaakt met het feit dat de wereld vol lelijke dingen zit. Zaken die de illusies van de onwetenden strippen. Het kleine wereldje waarin men zich veilig waande op een ruwe manier overhoop kunnen gooien.

We weigeren vaak te geloven dat sommige mensen, bij wijze van spreken, heel diep in de klei willen graven om een mal te maken waarmee ze hun bedenkelijke fantasieën vorm kunnen geven. Dat is de trieste waarheid.

Hou je van uitdagingen? Het ruineren van de jeugdige onschuld en andermans herinneringen aan die tijd? Zoek je weg op het internet en er duikt vroeg of laat wel een pagina op die je perverse behoeftes bevredigd.  

Bedenk echter wel dat het een glibberig pad is waarop je je begeeft. Een weg die uiteindelijk wel eens via de rechtbank kan lopen. En zodra dat het geval is, zal ik er over schrijven. Omdat iemand die de maximumsnelheid overschrijdt anderen geen pijn doet. En dus nooit de pagina’s van mijn weblog zal halen.

Wietboeren op platteland…

Bij een woning aan de Oudedijk in Bierum zijn twee hennepkwekerijen opgerold. De twee bewoners, een 45-jarige man en een 35-jarige vrouw, zijn aangehouden. De politie besloot de woning binnen te vallen na meldingen over stankoverlast. De agenten troffen 435 stekjes aan in het huis. Daar was de kous nog niet mee af, want in twee kassen werd een tweetal hennepkwekerijen ontdekt. Daar stonden 628 planten in. Het natte gras en de daarin ontstane voetsporen leidde de politie naar een ton waarin zich zeven kilo aan henneptoppen bevond. Het spul is in beslag genomen. Begin dit jaar moest oom agent ook al naar de ‘polder’ achter het dorp. Toen werden 273 planten en 200 stekjes aangetroffen.

Wat bezielt iemand om een wietkwekerij te beginnen. Heeft u daar wel eens bij stilgestaan? Ik heb even een ruw rekensommetje gemaakt wat de 628 planten hadden opgeleverd als de kwekerijen niet waren ontdekt en men maximaal had kunnen oogsten.  Wat dacht u van een kleine 200.000 euro op basis van een periode van een jaar? Dat is natuurlijk geen pure winst, want de illegale telers maken natuurlijk ook onkosten. En die mogen ze van de winst aftrekken. Bij een kwekerij van bovengenoemde omvang heb je het al snel over een bedrag van meer dan 10.000 euro. Daar vallen zaken onder als afschrijvingskosten per oogst, de kosten van de knippers en bijvoorbeeld elektriciteit. Als men die tenminste niet illegaal heeft afgetapt.

Kennelijk is het voor een bepaalde categorie mensen nog altijd lucatrief genoeg om ’zelfstandig ondernemer’ te worden. Het lijkt erop alsof hennepplantages niet meer uit de samenleving zijn weg te denken. Hoe hard justitie er ook aan werkt om de wietboeren te ontmoedigen. Je rolt er eentje op, draait je om en voor je het weet is er ergens anders weer eentje in bedrijf.

In de regel worden er taakstraffen uitgedeeld als men schuldig wordt bevonden aan het runnen van een kwekerij. Voorwaarde is wel dat er nog geen eerdere veroordeling voor overtreding van de Opiumwet is uitgesproken. Voor echt grote kwekerijen, de zogenaamde ‘wietfabrieken’, worden celstraffen opgelegd.

Gek genoeg vinden wiettelers vaak niet de straf, maar de ontnemingsvordering de grootste zorg. Justitie gaat doorgaans niet af op wat een verdachte zegt over oogsten en opbrengsten. Men maakt een berekening op basis van wat een gemiddelde plant aan grammen hennep oplevert. Die vermenigvuldigt men met het aantal aangetroffen planten en het aantal oogsten waarvan justitie denkt dat dit aannemelijk is. Daarna kijkt men naar de straatwaarde van marihuana. Al dat gereken leidt in de regel tot duizelingwekkende bedragen die de daders terug moeten betalen. In justitiële kringen heeft men het dan over de plukmaatregel. Daarbij valt een taak- of celstraf in het niet. Daar zou ik nog maar eens goed over nadenken alvorens u overweegt om zelf plukker te worden.

Barbaren met baret…

Het zal voor de Nederlandse krijgsmacht nog verdraaid lastig worden om een eventuele aanval van Liechtenstein op ons land te weerstaan. Sterker nog, ik denk zelfs dat er voor Friesland een unieke kans ligt om zich van de rest van het land af te scheiden. Onze soldaten hebben het namelijk veel te druk met het voeren van hun eigen oorlogjes. Onder de ogen van hun meerderen en ten koste van hun kameraden. In de Telegraaf wordt melding gemaakt van wangedrag op de Nederlandse Defensie Academie in Breda. Cadetten en instructeurs bezondigen zich daar aan racisme, vrouwenhaat en aanranding. Het moet ook niet doller worden zeg.

Weet u waarom er zoveel dijken om Friesland liggen? Anders lopen die zeikers zonder pardon de Waddenzee in. Er is maar een Fries beter dan een dooie Fries en dat is anti-vries. Wat zijn Marokkanen die roeien? Dat zijn nog niet uitgeroeide Marokkanen. Waarom spugen Turkse vrouwen zichzelf altijd in het gezicht? Omdat ze vergeten zijn hun snor eraf te scheren. Wanneer mag een kleurling de straat oversteken? Alleen maar in het donker, want dan kun je altijd zeggen dat je hem niet hebt gezien als ie wordt aangereden.

En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Er wordt in ons multiculturele kikkerlandje volop gediscrimineerd. Maar het kan nog veel erger, want op de vroegere KMA schijnt het zelfs voor te komen dat er iemand is aangerand. De leiding heeft nooit iets gedaan om de daders te straffen. Het slachtoffer werd na een lijdensweg van negen jaar kortgeleden naar een ander krijgsmachtonderdeel overgeplaatst, om zijn kwelgeesten niet opnieuw tegen het lijf te lopen. Hoewel de vakbonden het met klem tegenspreken, gaat het volgens defensie deels om oude zaken en is het ‘lastig een algemene reactie te geven.’ Natuurlijk, had u iets anders verwacht?

We moeten overigens niet net doen alsof discriminerend gedrag iets van de laatste tijd is. Het komt altijd en overal voor. En dan kun je wel zeggen dat het leger een mannenwereld is waar machogedrag de gewoonste zaak is, maar dat is je reinste kolder. Je mag verwachten dat mensen die met wapens de wereld beschermen tegen de barbaren, zelf geen barbaars gedrag vertonen.

 Wat er nu zo nieuw is aan het bericht in Neerlands grootste schreeuwkrant? Ik zou het niet weten. Wedden dat officieren en onderofficieren dit zelf ook hebben ondervonden of er aan meegedaan? De scheidingslijn tussen opvoeden in militaire zin en activiteiten die een potentiële officier als aanranding of discriminatie betiteld is flinterdun en subjectief georiënteerd. Hoe gedragen die officieren zich als ze, eenmaal uitgezonden, met deze praktijken worden geconfronteerd? Heeft iemand daar wel eens over nagedacht?

En waarom zit men nu het leger op de huid? Laten we wel wezen, bij een gemiddeld studentendispuut zijn dit soort zaken ook niet echt zeldzaam. Ik wil het gebeuren niet bagatelliseren, maar overal waar mensen voor langere tijd bijeen zijn ontstaan groepjes en ‘lijden’ zwakkeren onder de sterkeren. Dat is niet typisch iets van Defensie. Ik kan me daarnaast niet aan de indruk onttrekken dat Nederlanders in de regel vrij snel staan te janken over van alles en nog wat. Waarmee overigens niet gezegd is dat de eerder genoemde praktijken maar toegestaan moeten worden. Een beetje weerbaarheid mag je echter wel verwachten van iemand die in het leger zit. Hoe moeten we ons Liechtenstein anders van het lijf houden?