Heeft mediatycoon John de Mol onlangs niet gezegd dat de televisie een afspiegeling van ons sociaal leven is? Nou, laat hem dan maar mooi verder dromen. Of zou hij ons wijs kunnen maken dat een serie als GTST ook maar enige vorm van realisme bevat.
Zou de miljardair ons wellicht willen voorhouden dat het heel normaal is dat mensen elkaar voor de lol opeten. Kannibalisme op de vaderlandse buis. Nadat het model Rebecca Loos het jaren geleden ’live’ met een varken deed, dacht ik dat we alles wel zo’n beetje hadden gezien. Dat we niet dieper konden zinken. Maar nee, het kan dus nog erger. Zelfs de internationale media walgen van de act die de twee proefkonijnen van BNN vanavond op de buis gaan brengen. Wat zou de volgende stap zijn? Dat ze iemand on air om zeep helpen?
Vier jaar geleden haalde BNN ook al de internationale woede op zijn hals door live het programma De Grote Donorshow uit te zenden. Het bleek uiteindelijk een geacteerde stunt, met de bedoeling aandacht te vragen het afstaan van donororganen. Deze keer lijkt het echter menens te zijn.
Ongeloof, afschuw, fascinatie. U zegt het maar. Alle kreten zijn de revue al gepasseerd. Een stuk vlees ter grootte van een rozijn. Veel meer is het niet, maar toch. Om het wat smakelijker te maken doen ze er misschien wel wat komkommer bij of wellicht een sausje van asperges.
Saaie wetenschap tof maken voor iedereen. Dat is wat de BNN-ers er mee willen bereiken. Nuchtere antwoorden geven op bezopen vragen. Alles voor de kijkcijfers. Ach ja, waar maken we ons eigenlijk ook druk om. in sommige culturen is het heel normaal dat mensen worden opgepeuzeld. Vroeger hadden we Idi Amin in Oeganda. Die deed er ook niet moeilijk over. Het blijft een rare gewaarwording. Iemand aankijken terwijl je een stukje van hem of haar opeet.
En toch moet ik er een vraag bij stellen. Leven we sowieso niet in een soort van kannibalistische maatschappij? Het transplanteren van organen zou je ook als een vorm van kannibalisme kunnen omschrijven. Dat komt weliswaar niet via de mond bij een ander binnen, maar toch.
U moet het zelf maar bekijken. Misschien blijkt het achteraf wel een nieuwe stunt te zijn geweest van de omroep die de kijker graag shockeert. Ik hou er over op. Het loopt tegen de middag en ik begin trek te krijgen. In een flink stuk Lieke van Lexmond. Want dat is me toch een lekker ding….
Webjournaal 
Ik weet nog niet wat ik met kerst ga eten.
Lekker honger heb ik ook wel eens. Ik ga voor een mals lapje Beyonce. Soepje van getrokken Gordon vooraf graag.
Achterlijk zijn ze. Opsluiten die hap in een gesloten inrichting en de omroep opdoeken.
Als je maar heel weinig tv kijkt, heb ik gemerkt dat je dan heel veel tijd over houdt voor je sociale leven. In die zin heeft John de Mol dus wel gelijk. Als hij het bedoeld heeft over de inhoud dan ligt het net andersom. Dan is het geen spiegel maar voor heel veel mensen is het een model waarnaar ze hun leven inrichten (hoor ik nogal eens). Sociaal? mwa.
Het model waarnaar ik mijn leven zou kunnen inrichten bleek een farce te zijn. Ik ben nu dus op zoek naar een andere spiegel. Maar of ik die in de televisie vindt waag ik ook te betwijfelen. Zo’n fervent kijker ben ik nu ook weer niet…