Hoop geschreeuw, weinig wol…

Daar zit je dan. Het klamme zweet staat in mijn handen. Waarschijnlijk van pure spanning. Mijn wederhelft is op jacht naar de bijlage van het Dagblad van het Noorden. Een bijlage van maar liefst acht pagina’s die ik straks letter voor letter ga verorberen. Acht pagina’s vol nieuwe informatie over de Nacht van Haren. Schokkende onthullingen afkomstig uit een onderzoek van de krant in samenwerking met RTV Noord. Daar reken ik tenminste op…

Als het gedrukte exemplaar voor mij ligt valt onmiddellijk één ding op. De voorpagina wordt opgesierd met een loeier van een foto waarop een min of meer gemaskerde man staat. Hij wijst ergens naar. Naar wie of wat blijft onduidelijk. De titel van de bijlage belooft acht pagina’s reconstructie van de rellen tijdens ProjectX in Haren.

Ik moet eerst even langs een jubilerende lepelverkoper, een schaars geklede blonde Friezin en een hond die het vertikt om in de berm van de snelweg te plassen. Zes pagina’s verder doemen tekst en foto’s op van wat een feestje had moeten zijn maar op een veldslag uitliep.

Vol verwachting klopt mijn hart. Met welke nieuwe gezichtspunten komen de onderzoekers op de proppen. Welke nieuwe feiten gaan zij onthullen. Op welke zere plek wordt de vinger gelegd.

Nadat ik de helft van de bijlage heb doorgenomen bekruipt mij een onrustig gevoel. Tot nu toe heb ik alleen nog maar een chronologische opsomming gekregen van wat er zich in de aanloop naar die avond en nacht vol rellen in september allemaal heeft afgespeeld. Niet veel nieuws onder de zon. Het zijn allemaal zaken die al veel langer op straat lagen. Dat schiet dus niet op. Ook het onderstaande citaat kan men daar rustig onder scharen.

Uit onderzoek van Dagblad van het Noorden en RTV Noord blijkt nu al dat crisisteam en politie wel opschaalden, maar achter de feiten aanliepen.

De hoop wordt gevestigd op het tweede deel. Misschien staan daar dan wel de regionale openbaringen in. Dat valt echter zwaar tegen. Veel verder dan een verlaat ooggetuigenverslag komen de papieren journalisten ook nu niet.

Potverdorie zeg. Ik wil die schokkende onthullingen lezen. Bevindingen die als een bom zullen inslaan bij de diverse overheden. Nou, mooi niet dus. Acht pagina’s leesvoer die nog eens laten zien hoe het uiteindelijk tot de ontploffing heeft kunnen komen. Waarin op geen enkele manier enige vorm van zelfreflectie terug is te vinden.

Toch hebben burgemeester Bats en korpschef Dros daags na de rellen niet hun eigen falen vastgesteld. Tot woede van burgers en politiemensen benadrukten ze dat ze optimaal voorbereid waren en al het mogelijke hadden gedaan.

Als ik een poosje later de bijlage heb doorgelezen voel ik me teleurgesteld. Dat gevoel wordt nog eens versterkt als er op de laatste ProjectX-pagina wordt gemeld dat men met een team verslaggevers op pad is geweest om met tientallen burgers, politiemensen, ondernemers, winkeliers en politici te praten. Zij hebben lang niet iedereen kunnen spreken. Waaronder politie, gemeente Groningen, ProRail en de Nederlandse Spoorwegen. Die partijen houden  hun kiezen vooralsnog stijf op elkaar.  En dat zijn nu juist de mensen die de antwoorden hebben. Zij wachten op de uitkomst van de commissie Cohen die komend voorjaar wordt verwacht.

Mijn conclusie? Dat hadden RTV Noord en het DvhN ook beter kunnen doen. Leuk voor de verkoopcijfers om juist op zaterdag met nieuws te komen dat dit predikaat amper verdient. Zo’n los nummer kost je namelijk wel 2,50 euro. En dan komt de regionale televisie ook nog met een reportage. Dat is weer goed voor de kijkcijfers. Omdat er voor de zoveelste keer beelden van plunderende en met hekken gooiende jongeren worden vertoond. Die doen het altijd goed. Omdat mensen daar liever naar kijken dan het natuurgeneuzel van Alex Vissering.

Het uitgebreide verhaal levert geen nieuwe gezichtspunten op. Het gevoel dat overblijft is dat van een hoop geschreeuw en weinig wol. De bijlage maakt kortom niks duidelijk. Net als de foto op de cover. Ik krijg ineens heel veel begrip voor het standpunt van de politie.