Moord op Marianne opgelost…?

De moord op Marianne Vaatstra lijkt opgelost te zijn. De politie heeft in verband daarmee de 45-jarige veehouder Jasper S. uit Oudwoude opgepakt. De bijna jubelende mediamasturbant Peter R. de Vries maakte er melding van op Twitter. Hij repte over een honderd procent DNA-match en een geweldige mijlpaal met grote gevolgen voor andere moordzaken. Pee Air vindt dat het bewijs is geleverd en dat men de juiste man te pakken heeft. En hij mag het bij alle landelijke media komen vertellen. Volgens het protocol moest er nog een tweede test volgen en hoewel ook deze een match heeft opgeleverd, werd er al over de ‘dader’ gesproken. Hij wordt zelfs al het ‘Beest van Oudwoude’ genoemd. Tot aan het moment dat de man heeft bekend, is hij echter niet meer dan verdachte in deze zaak. En die bekentenis is er nog niet. De DNA-match is essentieel, maar levert geen onomstotelijk bewijs.

Het is dan ook goed dat hoofdofficier van justitie Annette Bronsvoort enige terughoudendheid betracht. ‘De match wil nog niet zeggen dat de zaak is opgelost en dat de verdachte schuldig is. Het strafrechterlijk onderzoek is nu pas begonnen’, liet zij tijdens een persconferentie weten.

De bewoner van de boerderij aan de Allemawei werd zondagavond opgepakt. De familie Vaatstra is vrijwel tegelijkertijd ingelicht. Het merkwaardige aan de zaak is dat de verdachte zijn eigen DNA heeft afgestaan.

Met welke beweegredenen zou hij dat hebben gedaan? Is het wroeging geweest en wilde hij gepakt worden? Heeft hij gedacht dat het toch wel uit zou komen omdat zijn familie ook DNA had afgestaan? Of dat er na zoveel jaar waarschijnlijk geen match zou komen? En wat gaat hij bekennen? De verkrachting? De moord? Of beiden… Vragen waar alleen de verdachte een antwoord op kan geven.

In Zwaagwesteinde was men ronduit euforisch nadat bekend werd dat Jasper S. met de moord in verband was gebracht. Auto’s reden luid toeterend door de straten en vlaggen werden uitgestoken. Men was duidelijk opgelucht en daar is, als de feiten kloppen, dan ook alle reden voor.

In het zo’n acht kilometer verderop liggende Oudwoude heerst naast opluchting ook een gevoel van verbijstering en ongeloof dat de verdachte, getrouwd en vader van twee kinderen, uit hun dorp komt. Zij hadden het nooit verwacht van de man die als een sociaal, gezellig en christelijk mens te boek stond.

Marianne Vaatstra werd in 1999 verkracht en vermoord. Het ontzielde lichaam van het toen 16-jarige slachtoffer werd op 1 mei rond tien uur in de ochtend in een weiland aan de Keningswei in de buurt van Veenklooster teruggevonden. Dat was op een afstand van ruim twee kilometer van de boerderij van S.

Lange tijd werd gedacht dat de daders binnen het asielzoekerscentrum Poelplaats in Kollum gezocht moesten worden.  Men had daarbij een Irakees en een Afghaan in beeld. Na DNA-onderzoek bleek echter dat zij niets met de zaak te maken hadden. Misschien dat er na al die jaren ook wat dat betreft eens een doorbraak komt? Een welgemeend excuus voor alle ongefundeerde verdachtmakingen aan het adres van de asielzoekers?

UPDATE DINSDAG 20 NOVEMBER

De 45-jarige Jasper S., verdacht van de verkrachting van en de moord op Marianne Vaatstra, krijgt niet de advocaten die hij had gewild. Het kantoor van Anker&Anker hebben bijstand geweigerd omdat ze enkele maanden na de moord de ouders van Marianne hebben bijgestaan. ‘Om die reden achten wij ons thans niet vrij om bijstand te verlenen aan de aangehouden verdachte’, zo meldt het Fries advocatenkantoor.

In eerste instantie werd advocaat Bert de Boer uit Sneek aan de man uit Oudwoude toegewezen. Die is maar kort in beeld geweest omdat er inmiddels een andere raadsman aan zijn zijde zal staan. Het gaat om Jan Vlug uit Deventer. De advocaat kreeg landelijke bekendheid in de tijd dat hij Michael de J. bijstond in de moordzaak op de weduwe Jacqueline Wittenberg uit Deventer (1999). De ook wel als ‘klusjesman’ omschreven man was in wezen al veroordeeld door opiniepeiler Maurice de Hond maar werd uiteindelijk onschuldig bevonden. Voor de moord werd een zekere Ernest L. veroordeeld.

De Hond kreeg zelfs twee maanden voorwaardelijke celstraf. Hij was door de klusjesman aangeklaagd vanwege het feit dat de opiniepeiler hem meerdere keren als dader had bestempeld. Vlug verdedigde ook Angelo M., de man van de huurmoord op de Apeldoornse zakenman Gert Nijkamp. Die werd op 21 juni 2007 op klaarlichte dag doodgeschoten. Angelo M. werd in hoger beroep  tot 18 jaar cel veroordeeld.

Journalisten en broddelaars…

Journalist Chris Klomp windt zich op over het feit dat sites als Dichtbij.nl de echte vakmensen het brood uit de mond stoten door medewerkers voor een appel en een ei stukjes te laten schrijven en dat vervolgens als nieuws te verkopen. Klomp noemt de schrijfsels in sommige gevallen ordinair jatwerk en een uitholling van het vak van journalist.

Hoofdredacteur Bart Brouwers van de bewuste site houdt er een hele andere mening op na. Hij zegt dat de journalistiek zijn eigen graf aan het graven is. Omdat ze niet kunnen anticiperen op de steeds maar veranderende omstandigheden in medialand.

Tot mijn grote spijt kan ik niet anders dan concluderen dat Klomp in zekere zin gelijk heeft. Het is mij namelijk herhaaldelijk overkomen dat complete alinea’s gewoon werden gepikt en elders weer opdoken. Niks bron- of naamsvermelding. En weet u wat nog het meest irritante is?  Het gebeurde niet eens door slecht of niet betaalde amateurs maar door vakbroeders. En als je ze daar op wijst doen ze nog hoogst verontwaardigd ook.

Zo kreeg het alom gerespecteerde Dagblad van het Noorden ooit een nota van mij na de constatering dat ze werk van mij hadden gejat. Een dag of wat later had ik de hoofdredacteur aan de telefoon. Het amateurtje moest zich in zijn ogen niet zo aanstellen. Waar ik het lef vandaan had gehaald om hen die brief te schrijven. Lang verhaal kort? Zijn krant kon de portemonnee trekken. Omdat ze het oordeel van de rechter niet wilden afwachten.

Zo lang iemand een eigen verhaal schrijft is het in mijn ogen prima dat er sites als Dichtbij.nl bestaan. Omdat men daar niet aan de strikte normen van een log redactie-apparaat vastgeketend zit.  Waar in sommige gevallen het vak niet veel meer is dan een flinke opwaardering van het begrip typemiep.

Er is ook wel iets voor de stelling van Brouwers te zeggen. De echte journalisten hebben jarenlang een podium gehad waar velen alleen maar van durfden dromen. Die tijd is echter voorbij. De nieuwe realiteit is aangebroken. En hoe pijnlijk het ook is, journalisten zullen er mee moeten leren leven dat er sinds de intrede van het internet een nieuw soort schrijver is opgestaan. En ja daar zitten, niets ten nadele van de goeden, ook broddelaars tussen.

Mijn mening is echter dat journalisten zich nog altijd op een onderscheidende manier van de goedwillende toetsenbordtikkers kunnen presenteren. Door met artikelen te komen die onderzoek vergen en diepgang hebben. Verhalen met achtergronden te publiceren.

Iemand die van het schrijven zijn of haar hobby heeft gemaakt zou je alleen maar bedreigend moeten vinden als dat verhaal beter is dan de pennenvrucht die je zelf hebt afgeleverd. Waarbij als een paal boven water blijft staan dat niet elke ogenschijnlijk goed geïnformeerde burger meteen een journalist is. En het werk van een ander jatten? Dat hoort gewoon niet.