Uw moment van 2012…

Nog even en 2012 kan de geschiedenisboeken in. De deur naar het nieuwe jaar staat open.  Als de kruitdampen van tientallen miljoenen euro’s straks zijn opgetrokken, de laatste alcoholsluiers uit beschonken lichamen zijn verdwenen komt het besef. Dat er in de voorbije twaalf maanden eigenlijk niets is veranderd.

We hebben elkaar opnieuw naar het leven gestaan. Bedrijven zijn over de kop gegaan, werknemers op straat gezet. De economie heeft weer een forse deuk opgelopen. Het vertrouwen in de politiek is verder afgenomen. De rijken werden steeds rijker, de armen steeds armer. Een terugblik maken is zo simpel. Je kunt het echter ook door anderen laten doen. Dat is mijn keus geweest. Twaalf mensen aan het woord gelaten die hun moment van het jaar met mij wilden delen.

Janine vertelt dat ze veel van die ogenblikken heeft die daarvoor in aanmerking zouden kunnen komen.  ‘Maar er is eentje die er met kop en schouders bovenuit steekt. En dat is dat ik na enkele jaren in blijf van mijn lijf-huizen eindelijk de sleutel van mijn eigen huis in handen kreeg en daarmee de controle over mijn leven.’

Wiepko de Groot heeft voor een sportief hoogtepunt gekozen. ‘Mijn moment viel dit jaar, na veel lichamelijk ongemak, op zondag 29 januari. Het is de 4-2 overwinning van Feyenoord op Ajax in een van uitzinnige vreugde kolkende Kuip in Rotterdam. Het feest na afloop was imponerend.’ Drie goals kwamen van de voet van publiekslieveling John Guidetti.

‘Eigenlijk wil ik liever niet meer aan het voorbije jaar herinnerd worden’,  zegt Peter Vermeer. Zijn werkgever sloeg in februari aan het reorganiseren. Ontsloeg tientallen mensen. ‘Probeer maar eens een baan te vinden in deze tijd. Je krijgt overal te horen dat je vanwege je leeftijd niet meer rendabel bent.’

De speciale ogenblikken variëren enorm.  Wat dacht u bijvoorbeeld van Jeanine Verhoef. ‘Ik heb een heel traject moeten ondergaan om zwanger te kunnen worden. Via de natuurlijke weg bleek geen optie te zijn. Wat ik heb moeten doorstaan weegt niet op tegen het geluk dat ik nu in mijn armen mag houden. Op 22 mei kwam namelijk ons dochtertje Laurien ter wereld.’

Paul Zeeman kijkt terug op de tragische dood van Fleur Bloemen. De 15-jarige tiener uit Staphorst die op 11 december een einde aan haar leven besloot te maken omdat ze gepest werd. ‘Dit is voor mij het moment, liever gezegd dieptepunt van dit jaar. Elke zelfdoding van een tiener door pesten is er één teveel. We zeggen dat telkens weer. Na elke stille tocht. Maar die stille tochten zullen blijven komen. Ook volgend jaar.’

Het moment van Manon is er een van ontzetting. ‘Ik was in shock toen ik vernam dat Joran van der Sloot nog fans heeft ook. Ik zag een meisje die haar leven voor hem wilde geven. Het ergste is dat hij vader gaat worden. Van een lief onschuldig kindje dat straks gepest wordt. Omdat haar papa een moordenaar is. Een kind dat haar papa nooit mee kan nemen. Naar de speeltuin of iets dergelijks. Dat is hartverscheurend.’

‘De Facebookrellen van september in Haren zijn voor mij het moment van het jaar geweest. De ellende die het bij inwoners, ondernemers en hulpverleners heeft veroorzaakt’, aldus politiewoordvoerder Paul Heidanus. Hij roemt de veerkracht van de Hareners. ‘De dag na de rellen was het dorp al weer nagenoeg schoon. Ik ben er trots op dat dit zo gebeurd is. En natuurlijk het opsporingsonderzoek. Ruim honderd aanhoudingen in korte tijd. Een knap resultaat dankzij professioneel werk.’

De twaalf voorbije maanden hebben Francis heel wat momenten opgeleverd. ‘Wat me echter het meest heeft aangegrepen zijn toch wel de zelfdodingen. Als je bedenkt hoeveel mensen vechten om in leven te blijven is dit een zwaar contrast. Iets dat me in 2013 nog niet los zal laten. Mijn moment is dat ik deze gelegenheid aangrijp om hier aandacht voor te vragen. Dat we waakzamer worden en er ook volgend jaar voor elkaar zullen zijn.’

Budgetcoach Marjan IJzerman beleefde ook haar speciale ogenblik. ‘Ik kwam bij een Molukse vrouw die van het water was afgesloten, de deur niet meer open durfde te doen. Ze liet ons wel binnen. Gewoon omdat ze voelde dat het goed was. Een bijzondere ontmoeting. Het door mij opgebouwde netwerk zorgde ervoor dat het op vrijdagmiddag lukte haar weer aangesloten te krijgen. Gewoon omdat we het kunnen. Ik bewijs het met collega’s keer op keer.  Maatwerk kan, moet en levert grootse resultaten op.

‘De emigratie van mijn zoon en schoondochter naar Canada in juni van dit jaar is voor ons de meest opvallende gebeurtenis geweest. Eigenlijk beseffen we ons nu pas hoe ver ze van ons af zitten. In het verleden konden we de auto pakken en even langs wippen. Dat is er niet meer bij’, vertelt Angelica Doesburg.

‘Het klinkt zo kleinzielig maar voor mij was het overlijden van mijn hond Bas iets dat ik nooit zal vergeten’, vertelt Marja van Leeuwen. ‘Hij is dertien jaar lang mijn trouwe vriend geweest. Schonk me troost als het even wat minder ging en maakte me vrolijk met zijn malle fratsen. Het is al enige tijd geleden maar Bas zal altijd een deel van me blijven.’

Omdat we niet te zwaar op de hand willen eindigen een opgewekte bijdrage van Niels van Houten. ‘In januari knalde er een vrouw in mijn kofferbak.  Net als ik een beginnend bestuurder. De dame in kwestie was compleet in paniek. Ik heb heel wat overtuigingskracht nodig gehad om haar te kalmeren. Blik is immers maar blik. Eén blik heeft me nooit weer losgelaten en dat was die van haar. We hebben inmiddels een relatie en delen veiligheidshalve één auto.

Ik wil dit jaar met een wijsheid afsluiten. Die luidt als volgt: ‘Als je lang genoeg in dezelfde richting blijft lopen kom je op een gegeven moment je eigen voetstappen tegen.’  Doe er mee wat u wilt. Ik ga u namelijk niet vertellen welk pad u zou moeten bewandelen.