De grens bereikt, het geduld is op…

Ze is vrienden met president Putin van Rusland, heeft een aanbod liggen om bij de politie te komen werken, noemt zichzelf boodschapper van God en beoogd nieuwe president van Zuid-Afrika. Ze wordt al jarenlang door de Russiche geheime dienst gevolgd en denkt dat minister-president Mark Rutte en ik een soort van samenwerkingsverband hebben om haar van het leven te beroven.

Ja, ze vertelt dat koningin Maxima speciaal naar haar woonplaats is gekomen om haar te intimideren, zegt dat de AIVD haar in een inrichting heeft laten plaatsen om daar corruptie en mishandeling aan te pakken en loopt daar en passant tegen een internationale drugsbende aan.

Maar geen nood, ze heeft hulp ingeroepen om mensen zoals mij een halt toe te roepen. Mensen die beschuldigd worden van crimineel gedrag. Zaken als poging tot doodslag, oplichting, mishandeling, laster, afpersing, smaad… U zegt het maar. En al dat soort zaken gooit ze dagelijks op de social media. Omdat dit volgens haar moet. Op uitdrukkelijk verzoek van Slachtofferhulp.

Je zal er maar mee te maken hebben. Drie jaar bezig om iemand een halt toe te roepen. Te bewegen anderen rust te laten. Op te houden met het beschadigen van hun naam en goede eer. Bijna was het gelukt om deze meer dan onverkwikkelijke soap tot een einde te brengen. Bijna drie keer dwars door Nederland gekomen om te zorgen dat iedereen zich weer op het echte leven kon concentreren.

Bijna, want een telefoontje was genoeg om te zorgen dat er nog een vervolg gaat komen. Omdat het de reclassering kennelijk nogal wat moeite kost de rapportage op tijd te voltooien. Godallemachtig zeg, waar hebben we dat verhaal meer gehoord. De onkosten lopen verder op, net als het medicijngebruik. Kleine ongelukjes krijgen ineens grote gevolgen. Omdat de gedachten elders zijn. Bij iemand die er kennelijk een satanisch genoegen in schept om iedereen als dader van zelf verzonnen misdaden te bestempelen. En ja, daar valt ook het hele kabinet inmiddels onder.

Bakken vol vuiligheid worden iedere dag over het internet uitgestrooid. Een niet aflatende stroom aan idioterie, ontsproten aan een brein dat volgens velen vreselijk in de war is. En dus stoppen ze de persoon in kwestie in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. Waar men samenwerkt aan een goede geestelijke gezondheid van alle mensen.

Vanuit een bepaald oogpunt bekeken is het onbegrijpelijk dat je vanuit een dergelijke instelling onverminderd de praktijken mag voortzetten waarvoor je bent opgenomen. Waarbij overigens niet wordt geschroomd om het personeel aldaar van corruptie en mishandeling te betichten.

Ik vraag niet veel van de rechterlijke macht, maar na drie jaar procederen en voornamelijk afwachten lijkt het me dat de tijd is aangebroken om te tonen waarom wij Nederlanders nog steeds geloven dat we in een rechtsstaat leven. Ik daag onze overheid uit om deze ongelovige te bekeren. Duidelijk te maken dat het recht uiteindelijk altijd zal zegevieren. Mag het overigens wel met enige spoed? Ik ben van nature een geduldig mens, maar ook ik heb mijn grenzen. Die zijn al lang en breed overschreden en ik duld de territoriale schending van mijn rechten geen moment meer. Gerekend vanaf nu. Ergens moet er een lijn getrokken worden. Dat is vandaag gebeurd.

Nu ik het verhaal teruglees, bedenk ik me dat ik het eigenlijk wel naar het Openbaar Ministerie kan sturen. En misschien ook maar naar Reclassering Nederland. Omdat het eigenlijk helemaal niet moeilijk is om een rapport op te stellen. Ik had maar een half uurtje nodig om alle klinkklare nonsens van onze Zeeuwse Tante P. op een hoop te gooien en de conclusie te trekken dat hier iemand helemaal van het padje af is. Het lijkt mij vrij duidelijk, de zaak is rond. Pats, boem, maatregelen nemen. Hoeft geen drie jaar te duren. Sterker nog, dat mag zelfs geen maanden meer duren…

En omdat een eenling kennelijk niet voor vol wordt aangezien, mag u ook wel even een kijkje nemen op karinsmalbil.com. In de hoop dat instanties zoals Emergis en Reclassering Nederland er iets van opsteken.